Ergens hier in de buurt is iemand bezig a lifetime supply knalgedoe af te steken. Heel hard.
Dus dat betekent vast dat het 31 december is. Oudjaarsdag.
Tijd voor bezinning en terugblik. Ohja.

Iemand zei in november al dat ie een lijstje van mij verwachtte. Omdat die van andere jaren best vermakelijk waren (zie archief dec 02 en 03).
Dus ik had er al even over nagedacht. Over een lijstje. Ik had zelfs het idee opgevat om voor elke maand van 2004 een representatief liedje te laten horen. Bij wijze van jaaroverzicht. En dan konden de lezertjes dus 12 nummers downloaden. De echte fanatiekelingen onder u hadden deze dan op een cdtje kunnen zetten en zo hun eigen exemplaar van clavers 2004 gehad. Lollig wel.

Maar toen ik ergens deze week die nummers aan het uitkiezen was, kwam ik er achter dat ik eigenlijk helemaal geen zin had om terug te kijken. Terugkijken is goon stom goon. Want ik vond 2004 eigenlijk een beetje een niks-jaar, waarin er op zich wel vanalles gebeurde maar in weze voor mij niets veranderde. Om psies te zijn: ik zit op 31 december 2004 eigenlijk in vrijwel psies hetzelfde schuitje als op 31 december 2003.
Dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn geweest.
Daarbij was het in de wereld ook een behoorlijke puinhoop waar niemand van opknapte. En dat is al helemaal niet de bedoeling.

Ik heb aldus niet echt een tevreden gevoel over het afgelopen jaar. Natuurlijk waren er ook een hoop leuke zaken, mensen en gebeurtenissen (struin gerust op eigen houtje de archieven nog eens door:)). Maar het irritante is dat die leuke dingen me niet zo scherp voor de geest staan als de niet zo toffe dingen.
Dat is natuurlijk echnie goed. Dan kan je dus inderdaad maar beter helemaal niet terugkijken. Beter is het om vooruit te kijken, naar het nieuwe jaar. En hoe het dan allemaal anders gaat zijn. En hoe ik dan wel veel meer ga genieten van de leuke dingen. Echt! (*voornemen-alert!*)

En trouwens. In plaats van een hele lijst krijgt u toch nog één liedje dat representatief is voor 2004. Deze (klik). Het is dan weer niet zo'n vrolijk liedje. Dat komt dus door het jaar. En echt origineel is mijn keuze ook al niet, want Lebbis & Jansen gebruiken het nummer dit jaar in hun oudejaarsvoorstelling (kijken of video laten snorren! vanavond op ned3, beter dan voorgaande jaren!). Maar zij kunnen allebei goon echt helemaal niet zingen en, hoewel goed geprobeerd, ze verneuken het nummer nogal. Dat is verder niet erg. Maar nu weet u even hoe het echt moet klinken.

The dollar went down and the President said
?Who?s in charge, now?? I don?t know, take your pick.
A new disease every day and the old ones are coming back
Things are looking kind of gray, like they?re going to black

Don?t turn on the TV, don?t show me the paper
I don?t want to know he got kidnapped or why they all raped her
I want to go on vacation ?till the pressure lets up
But they keep hijacking airplanes and blowing them up

It?s been a hard day on the planet
How much is it all worth?
It?s getting harder to understand it
Things are tough all over on earth.

It?s hot in December and cold in July
When it rains it pours out of a poisonous sky
In Asia the body counts keep getting higher
It?s evil out there, man that state is always on fire.

Everyone has a system, but they can?t seem to win
Even Bob Geldorf looks alarmingly thin
I got to get on that shuttle get me out of this place
But there?s gonna be warfare up there in outer space

I?ve got clothes on my back and shoes on my feet
A roof over my head and something to eat
My kids are all healthy and my folks are alive
You know, it?s amazing but sometimes I think I?ll survive

I?ve got all of my fingers and all of my toes
I?m pretty well off I guess, I suppose
So how come I feel bad so much of the time?
A man ain?t an island?John Dunn wasn?t lying

It?s business as usual; some things never change
It?s unfair, it?s tough, unkind and it?s strange
We don?t seem to learn; we can?t seem to stop
Maybe some explosions would close up the shop

You know, maybe that would be fine: we would be off the hook
We resolved all our problems, never mind what it took
And it all would be over, finito, the end
Until the survivers started up all over again



En ohja:
Voor wie het zich afvroeg na het eerdere oud&nieuwfeuilleton; natuurlijk heb ik echt heus wel iets te doen hoor, vanavond. Iets behoorlijk leux zelfs. En minstens 3 personen om te kussen om middernacht ook nog es! Dus maakt u zich geen zorgen en kus nou maar goon degene die, al dan niet toevallig, naast u staat als de klok 12 slaat.
Zodat we volgend jaar op 31 december een heel ander liedje kunnen zingen met z'n allen.

Ik wil best wel vertellen over dat ik vandaag in totaal 5 uur heb gereisd (of is het toch gereist? whatever. ik zat dus zo lang in de trein) om naar Pluk van de Petteflet te kijken. Want dat is best heus wel erg veel. Kwa reistijd voor een film. Waarvan je de afloop al kent omdat het boek toch altijd beter is. (ook al heeft Zaza de Kakkerlak in de film dan wel weer heel erg verdacht veel weg van Balkenende en is dat nog best hilarisch)
Maar dat ik die reistijd er best voor over had omdat De Nichtjes het geloof ik wel heel leuk vonden. Ze zaten in ieder geval op het puntje van hun stoel. En dat is ook best wel wat waard, in deze tijden.




maar goed. Daar heb dus even geen tijd voor.
Ik moet namelijk mijn nieuwe agenda even inwijden.
Voor je het weet is het ineens 2005.

Ik zit in de tram. Ik mijmer wat naar buiten. Niks bijzonders. Kabbeldekabbel.
Halverwege de rit struikelt er een meneertje naar binnen. Het is een al wat ouder mannetje, ik schat em zo rond de 50. En hij heeft een grijs ringbaardje. A la Alexander Pola. Nu ik iets beter kijk vanuit mijn ooghoeken lijkt ie helemaal wel een beetje op Alexander Pola eigenlijk. Maar Alexander Pola is al een poosje niet meer onder de levenden. En dit mannetje heeft een neplerenjasje aan en zou best wel de bezitter van zo'n kalfslederen shagfoudraal kunnen zijn. Of hij zou zo'n hele enge mannenpolstas kunnen hebben. En Old Spice op. Dat zou Alexander Pola nooit doen.

Het mannetje gaat tegenover mij zitten en kijkt mij grijnzend en enigzins verwachtingsvol aan. Ik maak daaruit op dat ie een gesprek met mij wil gaan voeren. Geen idee waarom en ik wil het ook helemaal niet weten. Ik ben helemaal niet in de stemming voor een gesprek met een slechte Alexander Pola look-a-like. Ik wil naar buiten kijken. En aan niks denken. Het mannetje gaat op ignore.

Maar helaas. Ergens in een te ruwe een bocht heb ik een onbewaakt ogenblik en kijk ik per ongeluk toch richting het mannetje. Hij grijpt acuut zijn kans en gaat er eens goed voor zitten. "You look awfully English," zegt ie grijnzend.
"Excuse me?" vraag ik. In de veronderstelling dat ik een tourist makkelijk kan afpoeieren met het excuus dat ik geen engels spreek.
Het mannetje herhaalt zijn stelling. Waarop ik zeg dat ik goon Nederlands ben.
"Oh," gaat ie in het onvervalst Amsterdams verder. "Nou. Dat zou je ook niet zeggen. Heb je soms een Engelse vriend dan? Je ziet er echt heel Brits uit."

Hmpf. Ik vind dat eigenlijk een belediging. De Britse vrouwen staan in mijn boekje niet bekend als de mooiste dames van het westelijk halfrond. Ze zijn bleekjes en saaiig. Daar wens ik helemaal niet mee geassocieerd worden.
Maar goed. Ik draag een hoedje, mijn laarzen en ook nog een ruitjesjas. Dus daardoor zou het mannetje in verwarring kunnen zijn geraakt. Hoop ik voor hem.
"Het is de outfit. Als je me in de zomer met los haar, ander kleren en 4 tinten donkerder treft, zou je zweren dat ik uit Spanje kwam," zeg ik daarom maar. Voornamelijk om dat wat nog over is van mijn ego, wat op te krikken.

Ik ben helaas in een gesprek verzeild geraakt met het mannetje. Hij wil weten waar ik heenga. Ik vertel dat ik naar huis ga en probeer weer uit het raam te kijken. Lijkt mij een duidelijke hint. Maar een mannetje is nou eenmaal een mannetje en deze laat zich niet afschepen. Wat ik thuis dan ga doen, is zijn volgende vraag. Zuchtend leg ik uit dat ik een interview moet uittikken. Dat vind het mannetje erg interessant. Moet ie om lachen. Hij vind mij 'ongeloofelijk'. Ach welja. Doorslaan.

En dan zegt het mannetje iets waar ik bijna steil van achterover sla. Het mannetje vraagt of ik misschien zin heb om met hem een kop koffie te gaan drinken. NOUJAZEG! Wat? Pardon? Ik? koffie drinken? Met jou?
Dacht het niet dus he?
Want nu ben ik pas echt beledigd. Wat denkt zo'n mannetje wel? Zo'n meisje ben ik niet! Zo'n meisje dat maar koffie gaat lopen drinken met het eerste beste mannetje dat zich aanbiedt in de tram. Tsk. Dat! En, more important, het mannetje is ongeveer 100! En hij riekt naar Old Spice.

Ik ben in shock. Dus zo ver is het al in deze stad. Dit Sodom en Gomorra! Dat je in de supermarkt uit moet kijken voor lonkende mannen met gevulde mandjes en in kroegen oogconcatc moet vermijden met ieder individu waar je niet meteen interesse in hebt want voro je het weet sta je uren lang te doen of je luistert naar een heel erg saai persoon...dat is tot daar aan toe. Dat hoort nou eenmaal bij in de Jungle die de Grote Stad heet. Ofzo. Maar sinds wanneer ben je in de tram niet meer veilig voor datezoekende bejaarden?
De wereld is nu echt gek geworden.

Zo.
Two down, one to go. Kwa feestdagen that is.

Sinterklaas ging vrijwel ongemerkt voorbij en de kerstdagen kabbelden ook lekker voort met een kick-off in de leukste kerk van Nederland. Ik heb ook helemaal geen hekel aan kerst, en die verplichtingen waar je al die types steeds over hoort zie ik eigenlijk ook niet zo. Snap niet zo goed waarom mensen kerstmis denken te kunnen ontkennen. Het is er toch wel. Of je er nou aan mee doet of niet.
Ik heb zelf niks tegen samen eten met familie. En al helemaal niet tegen het rondhangen met vrienden. Met nog meer eten. En wijn. Al dan niet homemade. (yaay gluhwein uit eigen keuken! En dan zeg ik niks over die andere hapjes, ik waande me zowaar een keukenprinses. Doorslaan. Maar dat uiteraard geheel terzijde.)
Janee, kerst is zo vreselijk nog niet als je het zo bekijkt. Een verhaal van een heel andere categorie is daarentegen oud & nieuw.

Ik vind oudjaarsavond stress. Ik vind namelijk dat dat een leuke avond moet zijn. Met festiviteiten en hoezeegeroep, drank, dans, muziek en gezelligheid.
Ik hou namelijk van afronden, niet van open eindes. Punt. Afgelopen. Klaar ermee. Even een lijstje en een dikke vette streep eronder. Zodat je daarna met frisse schone lei opnieuw kan beginnen. Niet omkijken; recht vooruit! Goon gaan goon. Het liefst met een feestje dus. En ergens along the way heeft ooit iemand bepaald dat zoiets dan in de nacht van 31 december op 1 januari maar moet gebeuren.
Okee. Doe ik aan mee.

Ik had heel veel plannen voor oudjaarsnacht 2004/2005. Want vorig jaar was ik in Londen. Dat was heel goed. Kwa afronding en opnieuw enzo. Zo goed dat we besloten dit jaar wederom in een ander land dan het onze van jaar te wisselen. Maar door onvoorziene omstandigheden haakte mijn gezelschap af. Hmpf.
Maar! Hoop gloorde aan de horizon. Want weer anderen gingen naar een besneeuwd gebied om het nieuwe jaar te verwelkomen. Ik kan weliswaar geen meter skien maar who cares. Andorra klonk best lollig.
Maar toen bleek dat er toch niet heel erg veel slaapplaatsen in Andorra waren. Als in nul. Dus exit plan B.
Toen waren er nog plan C, D, en zelfs E, waarbij plaatsnamen vielen als New York en Parijs. Vanwege geldgebrek van de tegenpartij bleken ook deze plannen niet uitvoerbaar. Hmpf.

Uiteraard waren er dan nog de mensen die zeiden ?Kom gezellig bij ons!?
Maar dat wou ik niet. Want die mensen, allemaal even lief en dierbaar dat is niet het punt, zijn allemaal onderdeel van een stelletje (even ter extra achtergrondinfo: het aantal stelletjes in mijn vrienden- en kennissenkring is in 2004 met 50% toegenomen).
En dat is waar mijn oudjaarsnachtschoen wringt. Want wat is nu eigenlijk het punt van oud en nieuw? Wat is het hele idee, waar draait het om? Tot welke enorme climax komt de avond?
Psies.
Om middernacht hoor je ?Gelukkig Nieuwjaar! te roepen én te zoenen.
Nu hou ik persoonlijk erg van zoenen dus dat is het probleem ook helemaal niet.
Het is dat andere.

Ik kan namelijk niets bedenken dat zo onwijs vervelend is, als dat om twaalf uur de klok staat en iedereen elkaar het beste voor het nieuwe jaar wenst en jij staat er bij en je kijkt er naar.
En dat gebeurt als je met stelletjes bent. Dan ben jij die one person extra. En die stelletjes gaan toch echt heus wel eerst hun verkering zoenen.
En dat is goon stom! Helemaal geen leuk begin van een nieuw jaar. Ik snap het wel. daar niet van. Maar daarom is het niet minder stom ineens.

Tijdens de feestdagen word je toch al aan alle kanten zo?n beetje overspoeld door Liefde, Geluk en Warmte. Lijkt het. En dat is natuurlijk hartstikke leuk. Voor al die mensen. Heus. Het is ook niet dat ik het ze misgun, of dat ik jaloers ben. Maar irritant is het wel. Want het drukt je soms met je neus op de feiten. Feiten waar je niet over schijnt te kunnen praten.
Want alleen zijn is zo?n beetje het laatste taboe. Het is not done. Uberhaupt toegeven dat je alleen bent, of voelt, kan al egnie. Is waarschijnlijk niet zo hip. Hoor je tenminste nooit eens iemand over. Er over klagen mag ook al niet natuurlijk.(blablabla ?geniet ervan!? blablabla ?straks als je een verkering hebt, moet je al die verplichtingen?? blablabla JAHAAA! Argh!) Je bent immers een jonge zelfstandige vrouw van de wereld die haar eigen keuzes maakt en zichzelf kan onderhouden en vooral entertainen. Die iedere avond een andere afspraak heeft en nooit eens thuiszit. Dates all over the place. Drukdrukdruk. De zogenoemde happy single. Braak.

Ik vind mezelf helemaal geen happy single. Happy singles moeten oprotten. Happy singles zijn van die vervelende Volkskrant lezers. Die het hip vinden om in hun eentje op zaterdagochtend koffie te gaan drinken in een café. Met de Volkskrant erbij. Of naar culturele dingen gaan waar verder nooit iemand heen wil en daar dan heel interessant over doen. En dat kan dan, want er is toch niemand naar die ene voorstelling of tentoonstelling geweest. Van die types die alle avonden van het weekend naar bruisende en happening feesten met stomme bonkerdebonkmuziek gaan. Ook op oudjaarsavond. En dan tegen iedereen roepen dat ze al zeker 4 andere uitnodigingen voor nog meer van dat soort feesten hebben afgeslagen. Ga toch heen met je feesten. Irritante figuren. En maar doen of je het zo leuk hebt in je eentje. Zeker voor de helft keaping up appearences, als je het mij vraagt. Alleen vanwege het feit dat iemand me per ongeluk zou kunnen aanzien voor zo?n happy single zou ik verdomme al verkering nemen.
Maar ja. Verkering nemen doe je ook weer niet zomaar. En ik al helemaal niet.

Dus. Ik doe er niet meer aan mee, aan dat taboe. Ik schaam me helemaal niet om te zeggen dat ik stress heb vanwege dat nu wel erg vervelend wordende oud & nieuwgedoe. Ik heb nog geen schema, geen plan! En dus ook geen geschikt gezelschap. Want u snapt ook wel: ik wil heus wel graag om middernacht iemand kussen. Of gekust worden, for that matter. Om het oude jaar weg te jagen. En vooral het nieuwe te verwelkomen.

Tijdens een nachtelijke chat, waarbij ik onder genot van wat glaasjes vino even mijn stress uiteenzette, opperde O. dat ik dan maar om middernacht op de dam moest gaan staan. A la Never Been Kissed. Waarin op een bepaald uur op een bepaalde dag een man naar de middenstip van een baseballveld moet komen om Drew Barrymore te kussen. Drew wachten natuurlijk. Geen man te bekennen. Stress! En dan op het allerallerallerlaatste moment komt De Man toch opdagen. Brug stond open ofzo. Zo?n HighSchool-draak van een film. Uweetwel.
Maar wel een goed idee. Eigenlijk.
En nog spannend ook.
Maar om nou meteen bij de plaatselijke media aan de bel te hangen van ?hallo! Ik sta daar dan en dan en ik zie wel wie er op komt dagen, roepen jullie dat ff om?? leek me ook weer niet zo?n briljant plan. Dat zou doorslaan zijn. Toch? Ik ben dan wel geen Happy Single, een Sneue Single hoef ik ook weer niet te worden.

Maar goed, tripjes A t/m E zijn dus van de baan en er is geen plan F. Nieuwjaarsfeesten zijn stom of had ik in ieder geval sowieso afgelopen maart al moeten reserveren. Bij iemand thuis op de bank hangen met een oliebol is dus ook geen optie of gewoonweg boring as hell. Hmm.
Het is nu 28 december. Time's ticking away.
Ik ben niet Happy, en ik ben al helemaal niet Sneu.
Ik ben waarschijnlijk goon alleen maar Verschrikkelijk Veeleisend.







oh sorrie. Dit werd ineens zomaar een heel lang stukje. Veeleisend en óók nog langdradig. Yep, that's me:) Geen wonder dat...afijn. Ik maak het goed met u. U mag naar bijbehorend liedeke 13 reacties al