Ik ben natuurlijk al sinds 14:00 vanmiddag in de stemming, dus eigenlijk kan ik nu wel naar bed....




Ik wens u een geweldig 2009!

Vroeger he. Ja vroegah.
Toen zat je goon de hele periode tussen kerst en oud & nieuw voor de tv . Want dan kwamen er allemaal leuke programma's die je de rest van het jaar niet zag.
In mijn beleving waren alle kerstvakanties een aaneenschakeling van de laatste aflevering van De Zevensprong, Het TopPop Jaaroverzicht, Sisi, A Very Muppet Christmas en Sterrenslag in de Sneeuw.
Deze warme & fuzzy jeugdherinnering staat in schril contract met de hel die mijn tv-kijkend leven ineens blijkt te zijn.

Het begon er al mee dat All You Need Is Love, waarschijnlijk puur en alleen speciaal om mij te treiteren, het nodig vond om een hele kudde Ozzies & Kiwis op het vliegtuig te zetten en ze voor het oog der natie te herenigen met hun loved ones zonder erbij te melden wat hun betaalde taakjes zijn.
Dat viel bij mij natuurlijk niet in goede aarde en de toon was gezet.

Want op eerste kerstdag zette ik, als zojuist cold turkey afgekickte 3fm serious request kanaal 101 verslaafde, aan het begin van de middag de televisie aan, in de hoop een fijne kerstfilm te treffen.
Maar nee.
In plaats van een muppet met een kerstmuts op, kreeg ik meteen Paul van Vliet voorgeschoteld. Ik heb dus een intense hekel aan Paul van Vliet (zie ook hier) en ben van mening dat elk gezond persoon met een greintje humor in zijn of haar lijf dat ook zou moeten hebben. De kerstgedachte was aldus ver te zoeken in casa claver en het omschakelen naar het door een vriendelijke naber getipte digitale radiokanaal 'The Christmas Channel' hielp niet eens echt.
Later die middag, na in de weer te zijn geweest met eiersalade, het kerstbrood, de guacamole en de tonijn, deed ik een nieuwe poging.
Ik kwam terecht bij Oprah Winfrey die gestressed was over de kredietcrisis.
So far for Joy To The World.

Toen later het bezoek op de bank zat, en we de spelletjes tevoorschijn hadden gehaald, bedacht ik dat ik waarschijnlijk wel wat feestelijke programma's op moest gaan nemen voor een later moment.
Maar er was niets in de tvbode dat mij enigzins kerstspecialig aansprak, behalve de HelloGoodbye kerstspecial. Maar ja. Hoe prachtig ik dat programma ook vind, ik ga me er doorgaans niet echt feestelijker van voelen. Uit pure arme nam ik een Harry Potterfilm op. Waarvan later bleek dat ik em al gezien had.

Gelukkig bleek het ouderwets spelen van bord- en raadspelletjes en het daarbij drinken van een paar Four Flevo's (copyright claver zelf; flevo appelsap en 4 Roses. Yum zeg ik u) een meer dan juiste vervanging voor het armzalige tv-aanbod.
Het werd laat en dus had ik vanmorgen weinig tijd om na te denken over het instellen van de recorder. Pas in de auto op weg naar mijn dierbaren herinnerde ik me dat ik Top2000 a GoGo had moeten opnemen. Want dat komt niet op uitzendinggemist.nl
En de Harry Potterfilm die ik juist dus nog niet gezien had. Damn.

Het kerstdiner was eigenlijk precies op tijd afgelopen om toch nog naar A GoGo te kunnen kijken, maar omdat een persoon in de kamer blijkbaar dringend mijn hulp nodig had bij het online zoeken naar een bepaald bestand, miste ik het verhaal achter Merry Christmas Everybody van Slade en van wie Plasterk nou de lijstduwer is.
Ik had bij thuiskomst de onverwachte herhaling nog mee kunnen pakken, ware het niet dat ik heel even virtueel werd afgeleid en -natuurlijk- het verkeerde kanaal recorderde.
Volledig gespeend van welke kerstachtige televisie dan ook, zapte ik dus net nog wat rond. Maar het is al te laat. De enige special die op dit tijdstip nog te zien is, is een tig keer herhaalde ode aan Mies Bouwman. Die eerst Mini & Maxi en as i type Anita Meyer op bezoek heeft. Ik zeg Why, tell me why.

Het traditionele kerstspecialgebeuren mag dan aan mij voorbij zijn gegaan; er gloort gelukkig nog een straaltje licht aan de televisiehorizon.
Want als ik wil dat er in de kerstvakantie iets leuks op buis komt, dan moet ik dat programma blijkbaar eerst zelf maken.
Achja. Tis niet anders en zo heeft u er ook nog es wat aan.
Dus mocht u nog naarstig op zoek zijn naar jaarwisselinggerelateerde invulling van de oudjaarsavond dan kunt u op 31 december 2008 om 20.45u inschakelen op Nederland 3. Daar ziet u dan bij de NPS het Top 2000 Jaaroverzicht, met onder anderen Daphne Bunskoek (neehee, niet Matthijs dus!), Ruby Wax, Alain Clark, Candy Dulfer, Adam Curry, Roel van Velzen en de helft van King Jack!

Laat die recorder maar snorren!
(want het wordt dus niet herhaald)

Vorig jaar rond deze tijd, wat zeg ik...exact op deze tijd, was ik in Australia. Dat was nogal fijn want niet alleen scheen daar de zon, ook genoot ik 6 volle weken van het gezelschap van DLMVDP .
Afgelopen zomer ging ik nog een keer naar Australia. Dat is nu bijna 4 maanden geleden


Eigenlijk had ik aankomende zaterdag om 5.45u op Schiphol moeten staan. Want dat was het plan. DLMVDP zou dan aankomen met rugzak en working holiday visa om voor een jaar zijn intrek te nemen in casa claver. Maar wegens de Australische opvattingen omtrent het verschijnsel 'voorbereiding' liep het allemaal een beetje anders en is het HelloGoodbye-momentje een beetje opgeschoven.
Het Australische idee van 'een beetje' is maand of 4.
Met mijn Hollandsche opvatttingen over tijd en schema vind ik 8 maanden best lang. En dan reken ik het Brabants kwartierke er niet eens bij.
Maar ach, om de tijd door te komen heb ik het komende kwartaal her & der wat niet onaardige tripjes, uitjes en andere gezellige tijdverdrijven geplanned. So no worries en wat zal Koninginnedag 2009 memorabel worden.

Er is slechts 1 ding wat mijn danig in de weg staat om myself a merry little christmas te hebben.
1 ding dat toch een grove smet werpt op verder best wel prettige feestdagen.
Het lijkt misschien een beetje doorslaan als je het vergelijkt met watersnoden, oorlogen en zielige kindjes met vliegjes op hun gezicht, maar sorrie, mijn leven is ook een hel soms.
Het is goon die irritante kop van Robert ten Brink.
Met z'n schijnheilige slogan van 'niemand mag met kerst alleen zijn'.
Dat is dus gewoon keihard gejokt. Op tv nog wel!

Ik weet dat, omdat ik dat uit eerste hand heb vernomen.
En dat ging zo.
Afgelopen voorjaar deed Robert oproepen op de televisie. All You Need Is Love zou namelijk weer terug op de buis komen. Nou, harstikke leuk natuurlijk, voor al die mensen die door wat voor omstandigheden dan ook niet bijelkaar konden zijn en dat Robert en zijn caravan met videoboodschappen es even ging ritselen dat het allemaal in orde komt.
Mijn geliefde zuster I., immer begaan met mijn liefdeslot, besloot een mail naar Robert en zijn redactie te sturen. Op dat moment in de tijdlijn was het namelijk nog totaal onbekend of en wanneer ik en DLMVDP elkaar in een te overzien tijdsbestek in de armen konden sluiten.

Zeker een uur lang was mijn zuster bezig een vragenformulier op de website in te vullen, compleet met foto's en alles. Ze had goede hoop op een spoedige kennismaking met de beoogde nieuwe zwager.
Maar een week na versturen had ze nog steeds niets vernomen, zelfs geen bevestiging dat de mail bij de redactie was aangekomen. Ik vind dat als redacteur zijnde een hele slechte zaak, maar waarschijnlijk hebben ze gewoon wel weer es te weinig mensen daar die dan ook nog onderbetaald worden en..en...afijn.
Niet voor een gat te vangen, stuurde I. er nog wat mailtjes achteraan, maar het bleef stil aan het TenBrink front.
Blijkbaar was het toch niet zo'n goed verhaal.

Tenminste, dat dacht ik toen ik van de allyouneed-poging hoorde. Als ik zelf op de redactie had gezeten, met te weinig collegas en onderbetaald natuurlijk, was ik waarschijnlijk ook op zoek geweest naar een bijzonderderder en liefdesverhaal dan deze ietwat uit de hand gelopen vakantieliefde van twee mensen die niet per se de hulp van een tv-programma hoeven in te roepen om bijelkaar te zijn.

Maar ik was blijkbaar echt de enige die dat dacht.
Want er was nog iemand die vond dat Robert ten Brink zijn handjes wel eens even kon laten wapperen in deze zaak. En die iemand nam hele andere maatregelen. Niet alleen was W. oud-redacteur van AYNIL, ze kende ook nog iemand die op de redactie van AYNIL zou gaan werken. En laat die iemand nou toevallig voormalig huisgenootje S. zijn.
S. zag het al helemaal voor zich dat ze op haar eerste werkdag meteen indruk kon maken door met een goed verhaal over een uit de hand gelopen vakantieliefde aan te komen. En australie doet het natuurlijk altijd goed op tv, kwa lekker ver en alles.
Maar dat liep eens even helemaal anders. Want toen zij met haar zaak in de redactievergadering kenbaar maakte, riepen haar nieuwe collega's in koor "ohja die case is gesloten!"

Wat bleek.
Mijn zuster (de verhalende skills zitten duidelijk in de familie want dit blogje is volgens mij al 16 alinea's lang, maar hee, wilt u tot het einde blijven lezen? Psies!) ha!), had een keigoeie brief gestuurd, die door redactie was opgepikt. Zij vonden DLMVDP waarschijnlijk ook de leukste man vande planeet en who can blame them.
Dus dat was goed. Robert was bij wijze van spreke al onderweg naar schiphol.
Maar.
Aan het eind van het vragenformulier stond nog een vraag.
"Heeft deze persoon al eens eerder meegedaan aan een televisieprogramma?"
Waarop mijn zuster naar eer, geweten en waarheid had geantwoordt; "Ze maakt zelf televisieprogramma's".

En daarmee was het lot bezegelt. Want Robert ten Brink wil geen zaken doen van mensen die bij de televee werken. Mensen die bij de tv werken hebben waarschijnlijk geen hoge 'gun-factor'. Van mensen die bij de tv werken en die hun vriendje 8 maanden niet zien, kunnen kijkertjes namelijk denken; ja zeg, zo kan ik ook in een programma komen, dat is zeker viaviavia gegaan'.
En dat wil Robert ten Brink niet.
Mensen die bij de tv werken mogen van Robert ten Brink dus best wel alleen zijn met kerstmis.

Ik vind daar wat van.
Ik vind dat stom.
En wat ik nu dus nog t allerallerallerstomste vind: Ik werk eigenlijk niet eens echt bij de tv.
Ik ben gewoon werkloos.

Oh. Als u Elbow al lang en breed yesterday's news vond, dan heb ik voor u voor 2009 nog in de aanbieding; de doorbraak van mijn 'leukste bandje van de maand'....
Ze zijn jong, ze zijn fris, ze zijn cool en ze zijn schattig. En ze kunnen nog spelen ook!
Ze zijn King Jack!



(ze hebben wel een platencontract, maar nog geen clip. Zo fris zijn ze dus nog:))

En nog es iets.
Ik hoor net een reclamestem zeggen "want thee is pas lekker met (....) en echte stukken fruit die volop kunnen bewegen".
Ik zat met mijn rug naar de tv dus ik zag die stukken fruit niet bewegen.
Maar mij lijkt das dus Heel Erg Vies; stukken fruit in mn thee.
En trouwens.
Wat valt er uberhaupt nou te bewegen in dat pyramidevormige zakje.

Misschien wel zwaar achter de feiten aan, misschien voor de muziek uit...
Maar 2009 wordt vast het jaar van de definitieve doorbraak van...




Circus Elleboog!

Even uw aandacht voor het volgende.
Wij van Gezelligheidsvereniging 'De Norse Trui' hebben gisteren, zaterdag 8 november 2008, de Popquiz gewonnen in Cafe Het Sportcafe te A.
Of hoe die kroeg ook psies heet.
Waarschijnlijk omdat wij weten wie de Amazing Stroopwafels zijn, een van ons Frans heeft gestudeerd en wij heus wel Let it Be van the Beatles woord voor woord kunnen opzeggen.
Dat wij niets weten van hiphoprap-chansons en ik het verschil niet hoor tussen T-Spoon en de Venga Boys, maakt dus helemaal niks uit.

De prijs die wij wonnen door al onze muzikale kennis ten toon te spreiden, was niet alleen een magnum champagne van het merk Headache & Nausius, maar ook het maken van een nieuwe popquiz voor Cafe Het Sportcafe te A.
Mocht u denken dat u over evenveel, zo niet meer, muziekkennis beschikt als de leden van Gezelligheidsvereniging 'De Norse Trui', dan daag ik u bij deze uit om deel te nemen en zien wij u eind januari in Cafe Het Sportcafe te A.

De wereld was vandaag al behoorlijk klein door al die mist ('biekos of de fok', zei eens een omroepster op schiphol toen de vliegtuigen niet op tijd opstegen), maar vanavond is ie zelfs niet groter dan mijn huiskamer. Of slaapkamer. Want daar heb ik ook tv.

Voor alweer de 3e keer ga ik een poging doen om wakker te blijven (Yes We Can!) tijdens de Amerikaanse verkiezingsnacht. Tot nu toe verliep die avond altijd geheel anders dan ik van te voren bedacht had.
De eerste keer bleek die nacht niet een paar uur, maar een paar maanden te duren, de tweede keer gooide een gek met enge ideeen de boel danig door de war.
Ik denk, hoop, bid zelfs een beetje, dat Obama wint. En dat er deze keer geen rare dingen zijn gebeurd als ik morgen na een ongetwijfeld korte nacht weer wakker wordt.
Het kan heus best wel eens een keertje normaal.

Taal. Ik hou er van. Niet alleen omdat ik zelf nogal veel tekst heb en deze graag ventileer (dus niet gaan piepen over dat ik eerst schreef dat ik ging stoppen want dan moet u in Van dale maar even de betekenis van het woord misschien opzoeken), maar ook omdat het een bron van entertainment is.
Twee verhaaltjes voor het slapengaan.

Ik heb een nieuwe schoonmakert. De oude maakte niet schoon en dat is nogal een gebrek dus er werd een nieuwe besteld. Over Carlos had ik goede verhalen gehoord dus die kwam vorige week even kennismaken met mij en het schoon te maken huis.
Hij had mijn adres al van B. gekregen en mijn telefoonnummer voor de zekerheid. Om 20.00uur zou ie er zijn.
Om 19.30 ging de telefoon. 'Iets ies met Luna, die frau van Carrrrlos. Hij heeft een afspraak met oe.' Nou dat klopte. De mevrouw vertelde dat Carlos zijn nederlands niet zo best is, dus dat zij daarom even belde om te vragen welke metro ie moest nemen richting mi casa. Dus ik vroeg waar ie dan vandaan kwam.
Waarop Luna vol trots antwoordde: 'Aut Peru!"
Ik voorzie een prachtige werkrelatie tussen mij en Carlos.

Er zou weer eens een bevriende Aussie in town zijn. We spraken af bij het monsterlijke drijvende chinese restaurant bij CS, omdat daar haar reisgezelschap een (sinds Frans Bauer) typisch Hollandsche maaltijd zou nuttigen. Het weerzien na twee jaar was hartelijk en nadat we een paar fijne, wederom typisch Hollandsche versiertruuks hadden gepareerd ("hee jaap, hier staan nog wat van die australiese meiden...hellow ar joe also from australie?" "Jammerjoh. Ik kom uit Brabant en wij zijn niet geinteresseerd. Prettige avond nog!") bespreken we wat het schema van de avond zou zijn. De reisleider had wel wat namen van te bezoeken hoofdstedelijk uitgaansgelegenheden door de bus gebruld, maar alleen de eerste was blijven hangen.
" We're going to Led Zeppelin!"
Ik vroeg me af waar die tent zou zijn. Nog nooit geweest, nog nooit van gehoord, zelfs.
Wel een goeie naam voor een leuke tent, dus potentie.
'Any idea where in the city this place is? is it a pub? or a club?"
Ze hadden geen idee. Er werden wat reisgenoten bijgehaald. Janee, Led Zeppelin, ze wisten niet of het een kroeg of een disco was. En de reisleider met het verlossende lokatiecoordinaten was in geen velden of wegen.
Een van de aziatische meiden wist ineens weer dat het geen kroeg of disco was. nee het was een straat.
Ehm..de Led Zeppelin straat?
Led Zeppelin, LedZeppelin...Ledze plin.....
Oh.
Leidse Plein.
Haha.

Ach ja. Een weblog.

Ik zit wel eens in de auto en dan denk ik 'ohjadaarmoetikeenseveneenlogjeovertiepen'.
maar dan kom ik thuis en dan moet er gekookt, gegeten, op de bank gezeten, een boek gelezen, ergens heengegaan worden. En dan vergeet ik dat logje weer.
Totdat ik de volgende dag weer in de auto zit.

En zo gaat er soms bijna een maand voorbij voordat ik weer eens inlog. Terwijl ik stukjes had moeten tiepen over dat ik in Dublin was, dat er maandag weer eens een nw Teleacprogramma op de buis verschijnt waar ik aan werk, wat ik vind van de amerikaanse verkiezingsdingetjes, dat sommige mensen irritant zijn zonder dat ik er de vinger op kan leggen waarom, dat ik wel tijdschriften koop maar ze stiekem amper echt lees en what a waste of money dat eigenlijk is, ik niet alleen speel dat ik een klussendemanbehoevende vrouw ben, maar het daadwerkelijk ben en hoe onhandig dat wel is, me afvraag waarom er sommige maanden ineens wel 5 leuke films in de bios draaien en andere maanden niet 1 terwijl dat kei-onhandig is als bezitter van een pathepas, dat het best wel stom is dat de filevrijedag dus echt helemaal niet filevrij is maar dat dat ook heus best wel een beetje mijn eigen schuld zal zijn geweest, dat ik over nog maar 78 nachtjes slapen hello goodbyetje ga spelen, dat de nwe cd van Ben Folds al 2 weken uit is maar bol.com em nog steeeeeds niet bezorgd heeft, of de zin en onzin van skype.
Enzo.

Maar als ik dan een momentje neem, met een leeg scherm voor me zit en ik begin te tiepen, komt er ook helemaal niet zoveel leuks te lezen uit. Tenminste, minder leuk dan ik dacht dat het ging worden.
Dus ja.
Wat heb ik dan aan zon weblog ook eigenlijk. Ik vond het altijd heel zinvol om te bloggen want dan kon ik bij allerlei gebeurtenissen en meningen eens even goed nadenken hoe ik dat nu eens zou gaan verwoorden en daar word je slim van.
Plus het biedt wat entertainment voor de incidentele bezoeker natuurlijk.
Maar voor mij moet het ook een beetje leuk blijven. Ik ben tenslotte zelf mijn grootste fan.

Dus misschien is het hele blog-idee wel een totaal achterhaald concept inmiddels.
Misschien maak ik wel helemaal geen blogwaardige dingen mee tegenwoordig.
Misshcien heb ik mijn leven zo overzichtelijk gemaakt dat de dingen helemaal niet meer zo nodig verwoord moeten worden.
Misshcie wil ik trouwens wel helemaal niet meer dat volslagen onbekenden zomaar dingen over weten.
Misschien moet ik er goon es mee ophouden.