Op een bank ergens in het land...


"Pieter Post, Pieter Post. Met zn poes verdient hij de kost"
- "muh? Wat? Zingt ie nou echt met zijn poes verdient hij de kost?"
"Ja hoor."
- "Nah. Dat is toch niet geschikt voor kinderen? Tsk. Hoer!"

Tegenwoordig word je overla gewaarschuwd dat als je iets raars ziet, je meteen acuut onmiddellijk alinea directa een persoon moet waarschuwen.
Ik ben een hele brave burger zonder strafblad dus toen ik op eerste kerstdag op het station in Breda een verlaten sporttas in hal zag staan, probeerde ik natuurlijk meteen een persoon te waarschuwen.

Niet dat ik echt daadwerkelijk dacht dat iemand op eerste kerstdag het vrijwel verlaten station van breda wilde opblazen, maar ja. Ik doe ook goon maar wat mij wordt opgedragen uiteraard.
Dus ik op zoek naar een persoon. Eentje waarvan ik dacht dat die wel eventjes stante pede in actie ging komen om het gevaar te weren.
Dat viel nog niet mee.
Nergens een persoon in uniform te bekennen.
Ja zeg. Zo kan ik niet werken. Wil je iemand waarschuwen, zijn ze niet eens voorhanden. Het hele station van Breda had al opgeblzden kunnen zijn!

Ik vervoegde me uiteindleijk maar bij de man achter het loket. Die was niet bijster onder de indruk van mijn alarmering. Hij 'zou er wel eens even naar kijken. Straks'.

Toen kerst nog maar 3 kwartier wit was gingen we op pad.
We moesten namelijk dringend dansen in de poptempel. Er was een zogenaamde We Hartje 80s party.

Ik ben op zich niet eens enorme voorstander van dansen. Alhoewel, dat is gejokt. Maar ik dans eigenlijk alleen als ik ook mee kan zingen. Daarom heb ik waarschijnlijk ook nooit van boemboemstamperdestamp house, lounge, dance of weetikveelhoehetheet muziek gehouden. Geen tekst. Ik heb geen geduld voor geen tekst. Bovendien vind ik het fijn als ik weet wanneer een nummer is afgelopen en de avond niet 1 lange brij van verschillende tempo basstonen is.
Vroeger was dus alles beter, want toen had je tenminste goon liedjes in een disco. Met een begin en een eind. En meezingen dus. Dat hoor je bijna nooit meer als je uitgaat in een club, disco of andere uitgaansgelegenheid. En daarom ben ik geen voorstander van dansen.

Maar dit was dus anders. We konden gaan dansen op echte jaren tachtig hits! Hoera! Madonna, The Cure, DuranDuran en Snap! Enzo!
Omdat het kerst was, wilden we natuurlijk wel een beetje feestelijk voor de dag komen. Mijn gezelschap had zich al in gezellige jurken gehesen maar ik kreeg door alle feestelijkheden van de afgelopen weken een bad case of outfitstress. Na ongeveer 12 verschillende setjes gecombineerd te hebben, had ik dan toch eindelijk een outfit bij elkaar gescharreld. Beetje blingbling erbij en de keus voor nieuwe laarzen was ook nog betrekkelijk snel gemaakt. Op naar de dansvloer!

Eenmaal buiten bleken panties en sjaal niet helemaal bestand tegen de vrieskou, maar ach. Wie mooi wil zijn etcetera. En strax kregen we het heus wel weer warm van het dansen.
De poptempel liep al meteen behoorlijk vol. Blijkbaar vinden heel veel meer mensen het leuker om mee te zingen met Tainted Love en Come On Eileen dan oeverloos heen en weer te stappen op boemboemstamperdestamp. Zelden zo'n springende menigte in Paradiso gezien zonder dat er een band speelde. Eensgezind over de conclusie dat er meer van deze avonden moeten zijn, swongen en zongen we dan ook dan het een lieve lust was.
Een heel uur.

Want ik had even geen rekening gehouden met de nieuwe laarzen. Die niet eens meer zo nieuw waren eigenlijk. Maar ik had moeten weten dat hakken en dansen niet de beste combi zijn. Tenminste niet uren achterelkaar. Wat stom. Eindelijk een dansgelegenheid, heb ik opgezwollen voeten. Sjeesus.
Een lid van mijn gezelchap had gelukkig psies hetzelfde probleem. Een beetje ongelukkig keken we elkaar aan. Au!
We probeerden nog mee te komen met Prince en de B52's. Maar nee. Het was voor ons One Step Beyond. Na nog een uur taaiden we half kreupel af.

We leerden een belangrijke les deze tweede kerstavond. Pimp je nooit helemaal op als je serieus uit dansen wil gaan.
Dus nu hebben we een plan. We wachten onze kans af tot er weer een We Hartje 80s feestje komt. En dan tuigen we ons niet op als de eerste de beste kerstboom. Nee. Dan gaan we goon in shirtje, jeans en platte schoenen.
Adidasjes, dat wel.
Je moet tenslotte wel in stijl blijven.

25 december 2005
a merry little christmas

Ja leuk, die kerstdagen. Met drank en eten en familie en eten en vrienden en dansen en eten enzo.
Maar waarom ook alweer?


(click & play)

Zo. De boodschappen zijn binnen, de kaarsjes branden, de gluhwein borrelt, op tv begint net een clipje met george michael en sneeuw en de harde schijf snort.
Tijd voor de niet zo traditionele kerstmuziek.
Wat wordt er gedraaid op de clavers christmas party?
Allemaal te vinden op kazaa, limewire of hoe die download programma's tegenwoordig ook heten mogen:

1. Bizarre Christmas Incident - Ben Folds
2. Christmas for Cowboys - John Denver
3. Donde esta Santa Claus - Agie Rios
4. Baby its cold outside - Frank Sinatra
5. De Sneij - skik
6. So this is christmas - Robbie Williams
7. Rudolf the Rednosed Reindeer - Jack Johnson
8. One Llttle Christmas Tree - Stevie Wonder
9. Kerstmis - Rowwen Heze
10. What are you doing on new years' - Ella Fitzgerald

Nou ik zou dus ineens heel veel stukjes gaan tiepen.
Over dat Ben briljant is. Maar dat wist u al.
En over meisjesspullen en vrouwen spullen.
Over groene schoenen met hakken en laarzen enjurken die daar bijhoren.
Over dat mannen raarder worden naar mate ze ouders worden. Of naar mate ik ouder word. Dat dat ook nog zou kunnen natuurlijk. Maar ik denk het niet.
Over hoe jaloers ik ben op mensen die in wereldsteden wonen, maar dat amsterdam ook best leuk is, soms. Terwijl ik eigenlijk ook wel in een hutje op de hei zou willen wonen.
Over dat waarom het niet hebben van een rijbewijs sociaal-maatschappelijk totaal niet geaccepteerd is tegenwoordig.
En meer van dat soort dingen.

Maar ja.
Ik heb er eigenlijk gewoon geen zin in.

Ik heb zin om op de bank te hangen met chocolademelk en broodjes pastrami met mosterd. En dat dan mijn nwe digitale box niets steeds op standby slaat.
Daar heb ik zin in.
Dus dat ik wat ik ga doen. Lekker puh.
Het is vakantie tenslotte.

14 december 2005
mind the gap, London

Drie keer raden wie de Biggest Ben is.

Ok. De laatste keer over mijn kindje dan. Ik lijk inmiddels wel zo'n versbevallen moeder. Alleen maar over de baby te praten.
Anyway.

Ik was dus teleurgesteld over het uiteindelijke resultaat. Dat was wel duidelijk. Ik wachtte dan ook soort van met angst en beven de uitzending af. Ik had toch wel her&der laten vallen dat het te zien zou zijn. Want ondanks mijn bezwaren en kritiek op het programma was ik toch stiekem wel benieuwd wat anderen er nou van vonden.

En wat bleek achteraf.
'Men' had het idee achter het programma gelukkig wel begrepen.
Al tijdens de uitzenidng kwamen er smsjes en mailktjes binnen. Niet allemaal even positioef, maar toch...Ik was erg blij om te lezen dat het commentaar van de kijkers eigenlijk behoorlijk overeenkwam met die van mij. De meeste mensen vinden het idee leuk (hoera) maar de uitwerking laat voornamelijk te wensen over. Het woord saai kwam erg veel voor. En 'miscasting'. Er was maar 1 iemand die het lidmaatschap van de NCRV wilde opzeggen. En iemand anders vind mij een brilajnte geest. ofzoiets:)
Voor nog een uitgebreider overzicht van reacties verwijs ik u graag naar meningvenster van De Ideeenfabriek.

Nou heb ik dus vorige keer gezegd dat u misschien maar beter niet kon kijken. Wegens teleurstelling. En een beetje gene zelfs.
Dat trek ik in, ik neem het terug. Integendeel. Ik ga u nu aansporen om toch te kijken.
Wegens technische mankementen is de eerste aflevering op dit moment (nog) niet online terug te zien. Dat heb ík dan weer, zal je net zien, etcetera.
Maar morgen, zondag dus, heeft u nog een kans!! Aflevering twee. Om plusminus 23.40u bij de NCRV op Nederland 1; De Wereld Volgens...
Uw snoeiharde kritieken en/of lovende woorden op het programma worden zeer op prijs gesteld, in welke vorm dan ook. Gelieve deze niet in het reactievenster alhier maar op de site van De Ideenfabriek (HIERRRR DUS) poneren. Dat is nog wel het belangrijkste. Niet vergeten dusch.

Ikzelf kijk trouwens niet live mee. Niet alleen omdat ik het toch al op een tapeje heb gezien, maar vooral omdat ik Londen ben. Ja Ben ja.
Want The Amazing Ben Folds is voor de tweede keer dit jaar in Europa. En ik ben fan. Dus ik ga erheen. (ja alweer ja!! Klik, kijk&luister hiero maar even waarom. Zo was The Genius in Berlijn in juni bijvoorbeeld.) HOEZEEHEE!
En dat zo'n tripje dan ook al snel zou kunnen uitdraaien op een christmasshoppingaanval heeft daar natuurlijk helemaal niks mee van doen. Toevallig.

Woensdag ben ik er weer.
Dan ga ik controleren of u gekeken heeft.
Tot dan dan!