Ik hou van tradities.
Tradities zouden altijd in ere moeten worden gehouden.
Dat is fijn. En overzichtelijk. Maar vooral erg leuk.
Zo kom ik, traditioneeltechnischerwijs gezien, één keer per jaar samen met mijn virtuele buren. Okee, dat is gejokt. Ik zie ze wel vaker, maar dan meestal maar een gedeelte ervan. Dat is ook leuk, en meestal ter gelegenheid van een of ander uitje. Dan heb je vaak niet echt gelegenheid voor het betere bijkletswerk. Dan moet er opgelet worden op toneel en podium.
De traditionele samenkomst aan het eind van het jaar is dus van een andere aard. Want ergens in die periode tussen sinterklaas en het nieuwe jaar, reizen we uit alle hoeken van het land naar het oosten om daar bij te praten, te eten, te drinken, kansloze spullen uit te wisselen middels een zenuwslopend dobbelspel, elkaar belachelijk te maken en veel te lachen. Maar vooral om weer even te weten waarom we ook alweer Buren zijn. Sommigen van ons zien elkaar alleen maar daar, tijdens dat ene weekend. En dat is verder óók goed.
Dit jaar waren we wegens ziek, zwak, misselijk, verhuizingen of andere lullige smoesjes (haai afhakerts!) met een zeer kleine delegatie. Een beetje onwennig, maar ik geloof niet dat de pret er echt minder om was.
Maar hoe leuk en gezellig het weekend ook was, daar wilde ik eigelijk verder niks over vertellen. Daar had u bij moeten zijn (of eigenlijk liever niet misshcien). Want behalve leuk doen met elkaar, is de afsluiting van die jaarlijkse bijenkomst ook een traditie apart geworden.
Met een auto vol Buufen rijden wij dan namelijk vanuit het noorden terug naar het westen van het land, een reis van zeker 2 uur (we hebben geen haast uiteraard en sommigen soms wel een kater). De auto waarin wij ons vervoeren is een geleende renault twingo. Deze auto heeft geen cdspeler maar wel een autoradio. En die radio is onze vriend. Wij houden namelijk van meezingen. En we zappen net zo lang door de ether tot we een geschikte meezinger gevonden hebben. De sport is dan om de volledige text te kennen edoch zo vals als mogelijk een koortje te vormen. Wij vinden onszelf altijd erg goed klinken.
Al zeggen we het zelf.
Omdat het jaarlijkse weekend dus veelal in de kerstperiode valt, worden we meestal ook getracteerd op muzikaal kerstgeweld. Niet zo heul erg. Onze voorkeur tijdens zo'n reisje gaat sowieso uit naar zenders als skyradio en RTLfm omdat daar nou eenmaal de betere klassieke meezingers worden gedraaid. Maar op grote stukken van de route kan je soms ineens alleen radio 2 en 4 ontvangen. Of een dubieuze piratenzender.
Vandaag hadden we geluk. Want Oh Joy! Het eerste nummer dat we hoorden was al meteen raak kwa dikke vette meezinghit; Wham's Last Christmas brak toevallig net voor de 3 miljoenste keer aan! (...but the very next daaaaaayyyyy you gaaaahaaave it awaaaaahaaaayyy oehoeoehoehoe.. thiiiiiiis year..etc etc). En daarna werden we achtereenvolgens ge-entertained met oud drama (cos nooooooooothing compares, nothiiiing compaaaaares toejoeoeoeooe! boehoe!), nieuwe vrolijke deuntjes ("aailufjoeaailufjoeaailufjoeooeoeoeoeoeoeoe") en andere klassiekers ("I don't like reggaeooohnooooooo" en: " kepstiekum met je gedaaaaanst koop dat juhut leuk voooond"). Enzovoorts enzoverder.
Tussendoor praten wij overigens behalve tegen elkaar, ook nog graag tegen de figuren die door ons zorgvuldig gezapte jukebox door menen te moeten babbelen. De zogenaamde dj's. Vandaag kregen wij helaas veelvuldig Winston Gershnodinges voor onze kiezen. Het was maar goed voor Winston Gershtadinges dat ie ons niet kon horen. Wij hadden heel veel text tegen Winston Gerstdinges ("oh shut up mongool, en draai goon es een plaatje!" was een van de vele vriendelijke verzoeken aan zijn adres). En die mafkees op radio 2 die meende de allergrootse hit uit onze jeugd halverwege weg te kunnen draaien terwijl wij net uit volle borst en niet eens heel erg vals meebrulden ("looooof mie! neeeed miehie! ooowooooo lof mie just a littolbit moooohoooore!") omdat er zo nodig een voetbalwedstrijd verslagen moest worden, was vast ook blij dat ie niet bij ons in de Twingo zat ("HUFTERRR").
Tevens mpesten we vandaag heel veel vervelende in de weg rijderige medeweggebruikers van repliek dienen: ("kijk es uit, achterlijke jan-peter dat je d'r rondrijdt! En: "ga nou es aan de kant met die kutbus van je, zak hooi!" Of het iets algemenere "hee joh! HOER!!")
En we meosten ook nog m&m's en BROSjes eten. Wij hadden het dus eigenlijk best druk nog, zo onderweg.
Pff.
Als ik er zo op terugkijk is het sowieso eigenlijk best nog vermoeiend geweest, zo'n heel weekend.
Verheug me nu al op volgend jaar.