Zo.
Two down, one to go. Kwa feestdagen that is.

Sinterklaas ging vrijwel ongemerkt voorbij en de kerstdagen kabbelden ook lekker voort met een kick-off in de leukste kerk van Nederland. Ik heb ook helemaal geen hekel aan kerst, en die verplichtingen waar je al die types steeds over hoort zie ik eigenlijk ook niet zo. Snap niet zo goed waarom mensen kerstmis denken te kunnen ontkennen. Het is er toch wel. Of je er nou aan mee doet of niet.
Ik heb zelf niks tegen samen eten met familie. En al helemaal niet tegen het rondhangen met vrienden. Met nog meer eten. En wijn. Al dan niet homemade. (yaay gluhwein uit eigen keuken! En dan zeg ik niks over die andere hapjes, ik waande me zowaar een keukenprinses. Doorslaan. Maar dat uiteraard geheel terzijde.)
Janee, kerst is zo vreselijk nog niet als je het zo bekijkt. Een verhaal van een heel andere categorie is daarentegen oud & nieuw.

Ik vind oudjaarsavond stress. Ik vind namelijk dat dat een leuke avond moet zijn. Met festiviteiten en hoezeegeroep, drank, dans, muziek en gezelligheid.
Ik hou namelijk van afronden, niet van open eindes. Punt. Afgelopen. Klaar ermee. Even een lijstje en een dikke vette streep eronder. Zodat je daarna met frisse schone lei opnieuw kan beginnen. Niet omkijken; recht vooruit! Goon gaan goon. Het liefst met een feestje dus. En ergens along the way heeft ooit iemand bepaald dat zoiets dan in de nacht van 31 december op 1 januari maar moet gebeuren.
Okee. Doe ik aan mee.

Ik had heel veel plannen voor oudjaarsnacht 2004/2005. Want vorig jaar was ik in Londen. Dat was heel goed. Kwa afronding en opnieuw enzo. Zo goed dat we besloten dit jaar wederom in een ander land dan het onze van jaar te wisselen. Maar door onvoorziene omstandigheden haakte mijn gezelschap af. Hmpf.
Maar! Hoop gloorde aan de horizon. Want weer anderen gingen naar een besneeuwd gebied om het nieuwe jaar te verwelkomen. Ik kan weliswaar geen meter skien maar who cares. Andorra klonk best lollig.
Maar toen bleek dat er toch niet heel erg veel slaapplaatsen in Andorra waren. Als in nul. Dus exit plan B.
Toen waren er nog plan C, D, en zelfs E, waarbij plaatsnamen vielen als New York en Parijs. Vanwege geldgebrek van de tegenpartij bleken ook deze plannen niet uitvoerbaar. Hmpf.

Uiteraard waren er dan nog de mensen die zeiden ?Kom gezellig bij ons!?
Maar dat wou ik niet. Want die mensen, allemaal even lief en dierbaar dat is niet het punt, zijn allemaal onderdeel van een stelletje (even ter extra achtergrondinfo: het aantal stelletjes in mijn vrienden- en kennissenkring is in 2004 met 50% toegenomen).
En dat is waar mijn oudjaarsnachtschoen wringt. Want wat is nu eigenlijk het punt van oud en nieuw? Wat is het hele idee, waar draait het om? Tot welke enorme climax komt de avond?
Psies.
Om middernacht hoor je ?Gelukkig Nieuwjaar! te roepen én te zoenen.
Nu hou ik persoonlijk erg van zoenen dus dat is het probleem ook helemaal niet.
Het is dat andere.

Ik kan namelijk niets bedenken dat zo onwijs vervelend is, als dat om twaalf uur de klok staat en iedereen elkaar het beste voor het nieuwe jaar wenst en jij staat er bij en je kijkt er naar.
En dat gebeurt als je met stelletjes bent. Dan ben jij die one person extra. En die stelletjes gaan toch echt heus wel eerst hun verkering zoenen.
En dat is goon stom! Helemaal geen leuk begin van een nieuw jaar. Ik snap het wel. daar niet van. Maar daarom is het niet minder stom ineens.

Tijdens de feestdagen word je toch al aan alle kanten zo?n beetje overspoeld door Liefde, Geluk en Warmte. Lijkt het. En dat is natuurlijk hartstikke leuk. Voor al die mensen. Heus. Het is ook niet dat ik het ze misgun, of dat ik jaloers ben. Maar irritant is het wel. Want het drukt je soms met je neus op de feiten. Feiten waar je niet over schijnt te kunnen praten.
Want alleen zijn is zo?n beetje het laatste taboe. Het is not done. Uberhaupt toegeven dat je alleen bent, of voelt, kan al egnie. Is waarschijnlijk niet zo hip. Hoor je tenminste nooit eens iemand over. Er over klagen mag ook al niet natuurlijk.(blablabla ?geniet ervan!? blablabla ?straks als je een verkering hebt, moet je al die verplichtingen?? blablabla JAHAAA! Argh!) Je bent immers een jonge zelfstandige vrouw van de wereld die haar eigen keuzes maakt en zichzelf kan onderhouden en vooral entertainen. Die iedere avond een andere afspraak heeft en nooit eens thuiszit. Dates all over the place. Drukdrukdruk. De zogenoemde happy single. Braak.

Ik vind mezelf helemaal geen happy single. Happy singles moeten oprotten. Happy singles zijn van die vervelende Volkskrant lezers. Die het hip vinden om in hun eentje op zaterdagochtend koffie te gaan drinken in een café. Met de Volkskrant erbij. Of naar culturele dingen gaan waar verder nooit iemand heen wil en daar dan heel interessant over doen. En dat kan dan, want er is toch niemand naar die ene voorstelling of tentoonstelling geweest. Van die types die alle avonden van het weekend naar bruisende en happening feesten met stomme bonkerdebonkmuziek gaan. Ook op oudjaarsavond. En dan tegen iedereen roepen dat ze al zeker 4 andere uitnodigingen voor nog meer van dat soort feesten hebben afgeslagen. Ga toch heen met je feesten. Irritante figuren. En maar doen of je het zo leuk hebt in je eentje. Zeker voor de helft keaping up appearences, als je het mij vraagt. Alleen vanwege het feit dat iemand me per ongeluk zou kunnen aanzien voor zo?n happy single zou ik verdomme al verkering nemen.
Maar ja. Verkering nemen doe je ook weer niet zomaar. En ik al helemaal niet.

Dus. Ik doe er niet meer aan mee, aan dat taboe. Ik schaam me helemaal niet om te zeggen dat ik stress heb vanwege dat nu wel erg vervelend wordende oud & nieuwgedoe. Ik heb nog geen schema, geen plan! En dus ook geen geschikt gezelschap. Want u snapt ook wel: ik wil heus wel graag om middernacht iemand kussen. Of gekust worden, for that matter. Om het oude jaar weg te jagen. En vooral het nieuwe te verwelkomen.

Tijdens een nachtelijke chat, waarbij ik onder genot van wat glaasjes vino even mijn stress uiteenzette, opperde O. dat ik dan maar om middernacht op de dam moest gaan staan. A la Never Been Kissed. Waarin op een bepaald uur op een bepaalde dag een man naar de middenstip van een baseballveld moet komen om Drew Barrymore te kussen. Drew wachten natuurlijk. Geen man te bekennen. Stress! En dan op het allerallerallerlaatste moment komt De Man toch opdagen. Brug stond open ofzo. Zo?n HighSchool-draak van een film. Uweetwel.
Maar wel een goed idee. Eigenlijk.
En nog spannend ook.
Maar om nou meteen bij de plaatselijke media aan de bel te hangen van ?hallo! Ik sta daar dan en dan en ik zie wel wie er op komt dagen, roepen jullie dat ff om?? leek me ook weer niet zo?n briljant plan. Dat zou doorslaan zijn. Toch? Ik ben dan wel geen Happy Single, een Sneue Single hoef ik ook weer niet te worden.

Maar goed, tripjes A t/m E zijn dus van de baan en er is geen plan F. Nieuwjaarsfeesten zijn stom of had ik in ieder geval sowieso afgelopen maart al moeten reserveren. Bij iemand thuis op de bank hangen met een oliebol is dus ook geen optie of gewoonweg boring as hell. Hmm.
Het is nu 28 december. Time's ticking away.
Ik ben niet Happy, en ik ben al helemaal niet Sneu.
Ik ben waarschijnlijk goon alleen maar Verschrikkelijk Veeleisend.







oh sorrie. Dit werd ineens zomaar een heel lang stukje. Veeleisend en óók nog langdradig. Yep, that's me:) Geen wonder dat...afijn. Ik maak het goed met u. U mag naar bijbehorend liedeke 13 reacties al