Mijn vader belde met een tip.
Nou belt mijn vader wel vaker met een tip. Bijvoorbeeld over welke tv programma's er komen. Of bij welke spaarrekening je het meeste rente krijgt. Of als er een vliegmaatschapij ineens een goedkoop ticket aanbiedt.
Dat deze informatie, vaak in iets actuelere variant ook voor mij toegankelijk is via het internet, geeft verder niks natuurlijk.

Mijn vaders informatie komt meestal uit de krant. Ik denk dat hij die spelt want hij haalt er wel eens dingen uit die ik dan niet op het internet heb gezien. Wat bst raar is, want ik kijk heel vaak op het internet. Maar goed, deze tip kwam dus ook uit een krant.
Ik moest maar even op wee wee wee punt reiskrant rieporter punt en el kijken. Want daar stond dan iets waar ik eventueel interesse in zou kunnen hebben.

De Telegraaf en KLM zoeken vier koppels die een weekend weg willen om een stad in Europa te ontdekken. Tot en met zondag 31 oktober kun je je opgegeven als Reiskrant Reporter. Het ritme van de flamenco beschrijven in Madrid, walsen in Wenen, of misschien wodka stoken in Kiev...Welke stad wil jij ontdekken, met wie, en vooral: waarom? De Reiskrant en KLM sturen je graag op pad om verslag te doen.
Bedenk welke mooie, emotionele, spraakmakende of spannende activiteit jullie willen ondernemen in de gekozen stad. Let op: de winnaars worden mede geselecteerd op basis van de ingevulde motivatie. Zorg er dus voor dat deze tot de verbeelding spreekt.

Nou, dat klopte. Want ik ben altijd wel te porren voor een gratis tripje. En verslag daarvan doe ik toch al wel, dus als dat het enige is; piece of cake.
Ik trommelde dus S. op, die ik van verdacht ook wel oren te hebben naar zulk een reisje. Maar die was in eerste instantie iets mnder enthousiast.

UIteraard twijfelde ook zij geen moment niet aan onze slagzin- en prijsvraag kwaliteiten, maar ze maakte zich vooral zorgen om de stemmen waar eerst om gebedeld diende te worden. Ohja. Wij houden niet van bedelen en sturen zelf ook nooit een kettingbrief door.
Daarbij is stemmen tegenwoordig superhot. Je mag en kan overal voor, tegen en op stemmen en heel veel mensen zijn daar ook heel goed in. S. vreesde dat jeugdige types zonder tiepskills of paraat vocabulaire maar met een miljard hyvesvrienden er met de door ons beoogde prijs vandoor zouden gaan. Dat zou natuurlijk echt niet eerlijk zijn. Vonden wij.

Gelukkig wist ik haar ervan te overtuigen dat van een stuk of 400 facebookvrienden, bijna 200 twitter followers en mijn ene loglezer (zijnde u) er heus wel iemand zou zijn die ons een weekendje Kopenhagen zou gunnen. En een verslagje van onze avonturen in de Telegraaf zouden willen zien staan.
Dus maakten wij een knap kiekje in een 'stem op ons' Idols achtige pose en tiepten in een beperkende 500 tekens op wat wij in Kopenhagen wilden gaan doen. We gooiden de link naar ons pareltje op facebook, hyves en twitter en het grote in de gaten houden van de stand kon beginnen.

We kwamen binnen op nummer 188. Na zelf 3x gestemd te hebben waren we nummer 173. Op facebook werd enthousiast gereageerd en binnen een uur zaten we de reiskrant pagina te refreshen of ons leven er vanaf hing. Want twitterfollowers bleken dus echt te volgen en facebookvrienden toonden zich echte vrienden. Met elke stem dropten we een paar plaatsen. En aan het eind van de avond bereikten we de felbegeerde Top50. Hoera!

Nu begint het echte wachten. Want nu zijn we overgeleverd aan de wensen, eisen en humeuren van de redactie van de reiskrant en belangrijke figuren bij KLM die onze snoetjes en tekstjes de leukste moeten vinden. In elk geval leuker dan 44 anderen. We hebben de concurrentie gechecked en vinden onszelf natuurlijk de beste,  droomden zelfs al twee hoofdstukken verder dat we als vaste reiscorrespondentieduo worden ingehuurd en met onkosten betaald de planeet afreizen om verslag te doen van de beste plekken volgens onze maatstaven.

Maar zover is het nog niet. Ondertussen is het gewoon herfst.