Er is dus best wel iets heel raars aan de hand in mijn huis. Een soort mysterie.
Spanning! Sensatie!
Alhoewel. Zo leuk is het heus niet.
Ik raak namelijk steeds dingen kwijt.

Ik ben best wel een opgeruimd persoon. Misschien niet altijd in de figuurlijke zin, maar wel op de letterlijke manier. Mijn huis is geen zootje (als je de slaapkamer niet meetelt, natuurlijk. Heb dringend een walk-in-closet nodig, heeft iemand er nog eentje liggen?), mijn bureau is geen puinhoop, mijn platenkast is zo ingedeeld dat ik weet wat waar staat en administratie bewaar ik in mappen. Maar echt.
Dus ik ben zelden iets kwijt. Of zeg maar nooit.
Ik verlies wel eens wat, natuurlijk. Maar dan weet ik dat ik het niet meer heb, dat ik het ergens heb laten liggen, dat het uit mn tas is gevallen, of dat ik het per ongeluk heb weggegooid of zoiets.

Maar dat is dus geschiedenis. Want ergens in mei ging het gruwelijk mis.
Ik kreeg een fantastisch mooi t-shirt voor mijn verjaardag. T-shirt geshowed aan al het verjaarsvisite en daarna in de slaapkamer op bed gedeponeerd. Ik kan me nog herinneren dat ik em de volgende dag nog een keer aan mezlef voor de spiegel showed heb.
Daarna nooit meer gezien. Want een paar dagen later wilde ik het shirt aan natuurlijk. maar geen spoor van het prachtige, custom-made kledingstuk. Hele huis onderstebovengekeerd, zolder uitgekamd; ner-gens! Weet 100% zeker dat het nooit mijn casa verlaten heeft en zo verskrikkelijk groot is mijn paleis nu ook weer niet.
Dus dat is heel raar.

Toen kwam het oordopjes incident. Ik weet nog wanneer ik ze voor het laatst in mn oren gehad heb en dat ik ze van m'n iPod heb gehaald omdat ik die in de Aardbei ging aansluiten. Het snoertje laat ik dan altijd op tafel of in een plank in de kast liggen. Maar toen ik een paar dagen laetr mijn doppies weer wilde gebruiken, kon ikz e nergens vinden. Wederom geen spoor!
En dat is ook heel raar.

En nu ben ik ook ineens een onderdeel van tomtom kwijt. Dat zuignapje wat je aan het raam kan plakken. Hoeheetzonding. Die was namelijk mee naar Italie. En ik weet zeker dat ie mee terug in de koffer is gegaan omdat mijn collega nog vroeg ' Heb je dat zuignapding wel uit de auto gehaald?' En ik dus in m'n koffer heb gekeken of ie daar daadwerkelijk in zat. In mijn herinnering heb ik em bij thuiskomst ook echt uit de koffer gehaald maar waar ik het vervolgens gelaten heb, is ook al verloren geaan in een waas. Het aanstekeroplaadding dat eigenlijk niet zo goed werkt, lag natuurlijk wel gewoon op tafel.

Dus.
Ik woon tegenwoordig in een soort van bermudadriehoek.
Op mysterieuze wijze verdwijnen er spullen en zaken waar ik dringend om verlegen zit (want wie kan er in zn leven nou zonder t-shirt met 'sex & drugs en teleac' erop?), en ik kan er niks tegen doen.
Ik vraag me af wat het volgende is. Dat ik op een dag thuiskom en mijn bed staat er niet meer. Of mijn hele verdieping is weg. Goon een gat na de tweede trap.
Het kan maar zo.
Ah well. Zolang ik mezelf maar niet kwijtraak.
Want dat zou pas echt sensationeel zijn.