Het is gebeurd.
Een van de ergste dingen die je als vrouw gezegd kan worden, heb ik vorige week in het echt gehoord.
Iemand heeft gevraagd of ik zwanger ben.

Nou had ik hem al een jaar of 4 niet gezien en inderdaad heb ik niet meer het strakke lijf van een twintiger. Kuch. Maar kennelijk heb ik in die 4 jaar zon dikke kop, of moet ik zeggen bbb-zone, opgebouwd dat het lijkt of ik twee personen ben ipv 1.
Fuk.
Alleen als ik echt zwanger was geweest, was ik meer van slag geweest.

Kijk vroeger he. Vroeger was ik dus mager. Je gelooft het bijna niet. Maar echt dun. Dat ik alles kon eten wat ik wilde en er geen gram van aankwam. Dat kon ik niet alleen, dat deed ik ook.
Maar ja, toen fietste ik ook 15 km heen en 15 km terug naar school. Dan willen die kilos drop en chips er wel af.
Maar zelfs toen ik helemaal stopte met bewegen, bleef ik slank. Hoera.
Ik weet eigenlijk niet eens wanneer er precies verandering in kwam. En ik was ook eigenlijk wel blij met wat rondingen. Een vrouw zonder borsten en billen is tenslotte ook maar half af.

Ergens rond mijn 25e moet ik dus zon beetje het ideale figuur hebben gehad. Curvy en toch niet vet. Denk ik. Er zijn weinig fotos van. Dat ik daarna niet in de gaten had dat die curves eigenlijk stiekem goon vetlaagjes werden, tja. Van een beetje blowend en chipsetend voor de computer hangen, kweekt iedereen waarschijnlijk wat extra laagjes. Natuurlijk werd kleding te klein of te strak, maar met een gat in je hand zo groot als het mijne valt het niet zo op als je elk jaar een half maatje erbij eet. Plus: ik woonde op een heel klein kamertje en daar was geen plaats voor grote spiegels om mijn 'vorderingen' eens uitgebreid te bezichtigen.

Tot ik mijzelf een keer op een filmpje zag. Wie was die tientonner die door het beeld schuifelde? En bij wie hoorden die onderkinnen?
Bij mij dus.
Nu zou je als weldenkend en redelijk mens zeggen dat ik daar wat aan ging doen. Minder eten en meer bewegen. Jeweetwel. Sonja Bakker avant la letre.
Maar nee. Want als ik ergens niet voor in de wieg ben gelegd dan is het wel sport (zie diverse archieven). Bovendien heb ik ook de backbone van een slak, nul dus. En ga ik voor elk lekker (lees vet) hapje acuut door de knieen.
En dus veranderde ik de afgelopen , laten we zeggen 4, jaar van curvy naar ehm..soort van zwanger zonder baby.

Dus nu ga ik er echt wat aan doen. Want ik wil helemaal niet zwanger zijn.
Al dan niet met backbone.
Zodra het tot een uur of 1900u licht blijft, ga ik weer hardlopen. Twee keer per week. Minimaal. En ik ga eens wat van die weekrecept uitprinten en ook daadwerkelijk koken. Drie keer per dag een maaltijd en verder niks! Dus nooit meer een zak chips helemaal leegeten. Of 2 rolletjes drop achterelkaar wegkauwen in de auto. En ik gooi die echte uit andorra geimporteerde fuetworsten wel goon weg. En al die lekkere kaas komt er ook niet meer in. Ik drink alleen nog maar water en thee. Geen wijn, of nog erger, GT! En caipirinha's zijn ook verboden.

Verdomme.
Ik heb nu al weer honger.
Wat een saai leven heb je eigenlijk als je zwanger bent.