Mijn weblog

de circel is vierkant

Claire
17/11/2004 | 01:23 uur
in de categorie De wereld volgens

 


Soms kom je wel een soort van per ongeluk ergens terecht waar je eigenlijk niet echt thuishoort. Ook al is het niet eens stiekem. Dat zijn vaak de leukste gelegenheden.

In augustus was ik op de Uitmarkt. En op de Uitmarkt delen ze heel veel foldertjes uit en kan je ook een miljoen formuliertjes invullen. Ergens in die drie rosedoordrenkte dagen vulde ik ook een dingetje in van Carré, dat toen nog volop in de steigers stond. Ik verkeerde in de veronderstelling dat je een gratis voorstelling kon winnen van Maarten van Roozendaal. Zo deden ze het tenminste voorkomen.
Maar nee. Wat een misleiding! In september werd ik opgebeld. Het was een mevrouw van Carré. Ik had gewonnen. Hoezee! Maar het waren geen kaartjes voor Maarten, het bleek om iets veel grootser te gaan (kan dat? ja hoor). Namelijk de officiele her-opening van het verbouwde Carré. In bijzijn van De Koningin zelve! Slecht vier van de hon-der-den (sure) deelnemers waren de gelukkige winnaars.
Oh. Nou ook leuk. Leek me.

Een week later viel er een brief in de bus met uitleg. Dresscode; black tie.
Eh ja. Gala dus. Dames In Het Lang. Ik was nog nooit in mijn leven op een gala geweest. Ik geloof ook niet echt dat ik dat ik daar psies het type voor ben. Enige kledingstress leek op z'n plaats. Twee maanden lang struinde ik de winkels af. Wat een straf (uhuh).
Uiteindelijk wist ik exact één hele dag voor The Grand Opening een gala-achtige outfit te scoren. Inclusief zwierrok en impressive decollete. Ha! Georgina V. eat your hart out! Ik had zelfs extra lippestift op en een dubbel laagje mascara. Wiehoe! Aan de amstel lag de rode loper al uit.

fotogedoe.jpg carre.jpg


Uiteraard had ik dan nu graag verteld dat ik en mijn ook al zeer charmant voor de dag komende chaperone en ik waardig over de loper naar binnen schreden om ons daar galant neer te zetelen in rood pluche. Yeah right. Not. Eenmaal aangekomen bij Carré werden we welhaast onder de voetgelopen door BN-ers van divers pluimage die door het geschreeuw en geflits van het aanwezige 'journaille' ook even niet wisten wie ze het eerst te woord moesten staan. Paniek op de loper en aldus maakten wij gniffelend en struikelend ons entree.
Het was nog best dringen bij de garderobe, de wirwar van trapjes, hoekjes, deuren en liften in het theater brachten ons een beetje van ons stuk en onze plekjes bleken helemaal in de nok te zijn. Van de vergroote beenruimte merkten we vooralsnog niets.

Gelukkig vermaakten wij ons verder prima met het bewonderen van de outfits van de andere aanwezigen. Met name de haardracht van een mevrouw voor ons (ik noem geen namen, maar ze zat naast ad visser hehe) intrigeerde ons enorm. Ook vonden we het stom dat Bea niet de moeite had genomen op tijd te komen, maar voordat we ons daar echt aan gingen ergeren begon de voorstelling.

We hadden al in het programmaboekje gezien dat het meeste van wat we die avond voorgeschoteld zouden gaan krijgen, niet echt onze smaak van vertier was. Maar dat gaf niet, wij zaten hoog en droog in onze gala-outfit in Carré! haha! Dat was al vrij lollig. En toen het eerste nummer ook daadwerkelijk een paardennummer bleek te zijn, zaten we hardop te grinniken. Uiteraard zeer tot irritatie van ons in glimmers en glitters gehulde buurman. Echt wel een saaierd.

horse.jpg blet.jpg


Na het paard kwam er een ballet. Vast heel veranwtoord en mooi en cultureel, maar ik lust eigenlijk niet zo graag ballet. Ik vind het wel knap hoor, een kwartier op je tenen dansen. En de pianomuziek erbij was ook erg mooi. En er was ook nog een cameraman bij die de ballerina in zwartwit filmde wat dan weer op een heel groot doek te zien was. En het was geregisseerd door Hans van Maanen en die naam deed zelfs bij mij als balletbarbaar een bel rinkelen. Maar na een kwartier ben ik er wel klaar mee. Ik wil niet zo lang naar een uitgemergeld meisje kijken. Ik vind het gek als iemands ribben verder uitsteken dan haar borsten. Afijn.
Toen was het pauze. Al.

De pauze was leuk, want in de nieuwe lounge. Met een mooi uitzicht over de lichtjes van de stad. En fijne hapjes en drankjes. BOvendien konden we de outfits van alle andere gasten eens goed bekijken. Sommige vrouwen hadden een nog dieper decollte dan ik. Dat vonden wij maar een beetje ordi. Je kan ook doorslaan. En Bea zagen we niet. Dat was wel jammer want ik heb Bea pas 1x in het echt gezien. En we wilden nog wel zo graag weten of ze een hoedje op had.

Na de pauze kregen we een tap-act. En daarna zou er iets komen dat The Great Dombo heette. Wij verheugden ons dus op een baby-olifant. Maar toen kwam ineens André van Duin een goocheltruuk doen. Teleurstelling!
Verder kregen we een aria uit de Zauberfl"ote (ook een mooie jurk maar daarom hoeft ze nog niet zo hoog te zingen! ik denk dat ik ook een operabarbaar ben. eigenlijk vind ik dat best jammer. ik wil ook es een zo'n jurk!), een heel mooie act met zwevende acrobaten aan een zijden sjaal uit het Groot Chinees staatscircus (hoog hoor, zo'n nok en dan zonder veiligheidslijn! stoer!), een paar nedelandstalige liederen van Jacques Brel, mooi vertolkt door ene Jeroen Willems (ook mooi, maar ik weet meteen weer waarom ik nooit een hele plaat van de arme man opzet. Na 4 liedjes vind ik het wel weer genoeg drama. fjoe.) en kwam er Medley.

zauberflote.jpg youp.jpg


Ik dacht dat een medley eigenlijk steeds een paar stukjes van verschillende nummers was. Als dat zo is, dan was dat geen medley. Stanley Burleson als Mr Bojangles (na robbbie kan neimand dat meer goed doen natuurlijk, ga heen stanley!), Willem Nijholt, Simone Kleinsma, Ruth Jacott op een schommel uit het dak en zelf Youp van het Hek deed een heel liedje. En die kan niet eens mooi zingen.
De boel werd afgesloten met dat bekende nummer uit A Chorus Line. Toch nog een beetje show.

Kortom. Het duurde best lang nog, daar in het vernieuwde Carré. Na afloop was er champagne en een kaasstengel en bij het naar buiten gaan kregen we in plaats van een snoepzak een dvd mee naar huis.
Eigenlijk was ik wel een beetje opgelucht om weer buiten te staan, ook. Ik bedoel; lollig om een keer mee te maken, zo'n galagedoe met de koningin erbij en burgemeesters, ministers en van die andere tuxedo types. Maar mijn setting is het niet. Ik ga toch liever in iets minder opvallende outfit naar een voorstelling van mijn keuze.
Als ik ooit mijn huis verbouw, geef ik toch een ander feestje.

Reacties op de circel is vierkant

bliss 17/11/2004 | 02:35 uur
Soms kom je wel een soort van per ongeluk ergens terecht waar je eigenlijk niet echt thuishoort. Ook al is het niet eens stiekem. Dat zijn vaak de leukste gelegenheden.

pcies. als je goed gezelschap had was het lachen. right?
 
Merel 17/11/2004 | 10:38 uur
Geweldig verslag! :-)
 
iver 17/11/2004 | 13:22 uur
haha had mn zus wel willen zien in gala..vast gympen onder dr zwierrok..
 
George 17/11/2004 | 13:44 uur
Ik stond gisteren in een enorme rij voor Carre. Drie huizen lang. Toen ben ik naar huis gegaan en heb ik Alex 's avonds langs gestuurd :))))
 
KatYo 17/11/2004 | 13:57 uur
Mooi geschreven, voelde me er helemaal bij.
EN bij dat feestje thuis, dan wel gewoon ook een rode loper, toch ;)
 
Plaats jouw reactie